ارزیابی انعطاف پذیری در ژیمناستیک یک تمرین روزمره در ابتدای مرحله تخصصی است که ورزشکاران در حال رشد مهارت های بدنی اساسی خود هستند.
هنگامی که دامنه حرکتی بهینه به دست آمد ، با کشش روزانه حفظ می شود.
آزمون های انعطاف پذیری شامل اشکال منفعل و فعال است که معمولاً در صفحات مختلف وجود دارد:
جلو ، عقب و پهلو. جدول 5.4 برخی از آزمایشات انجام شده در ژیمناستیک را نشان می دهد.
در واقع حفظ دامنه حرکتی متقارن از هر دو طرف برای انجام مهارت ها در دامنه های کامل بسیار مهم است.
نشان داده شده است که ژیمناستهای بانوی هنری تقارن بهتری نسبت به ژیمناستهای موزون دارند
(Douda & Tokmakidis، 1997). این واقعیت را می توان با انعطاف پذیری فعال تری که در ژیمناستیک هنری به کار گرفته شده است توضیح داد ،
که به طور غیرمستقیم تحت تأثیر سطح قدرت عضلات آگونیست است.
مصاحبه های شخصی با مربیان ژیمناست های ریتمیک سطح بالا نشان داد که ژیمناست ها بیشتر تمایل دارند
تا مهارت های کشیده را با پای پیشانی خود تأکید کنند زیرا آنها مجبورند همزمان دستگاه را اداره کنند.
